Hollanda’lı şair Paul van Ostaijen, 1928’de ölmüş, ama memleketinde hala okunan bir edebiyatçı. “Music Hall” adlı eseri, ölüm yıldönümü vesilesiyle yeniden basıldı. Anvers Kitap Fuarı’na yetiştirildi. Ama yayınevi şu şıklığı yaptı: Yazarın, tek bir günde bir-iki saat yapacağı bir işi robot, 8 gün boyunca her gün her saat yaptı: Kitap imzaladı.
Bol.com, robotik imza işini popüler kitapların yazarlarına da ayırdı: Ölü yazardan başka, oralarda çok okunan Nicci French (bu takma isimle yazan karı koca İngiliz yazarlar Nicci Gerard ve Sean French. Paula Hawkins (Trendeki Kız- filminde Emily Blunt var). David Lagercrantz (Örümcek Ağındaki Kız- Millennium). Robert Harris (Imperium – filminde Daniel Radcliff var). Ve başkaları.
Merkezi New York’ta olan DDB (Doyle Dane Bernbach) reklam ajansının Brüksel şubesi robot işini ayarladı: Robota, bu yazarların çeşitli yerlerde ve zamanlarda attıkları imzaları öğrettiler. Yazı yazma biçimini de. Kullandıkları kalem cinsi, kalemin kağıda olan açısı, kalemin kağıda yaptığı baskı ve yazı/imza hızını robot “öğrendi.”
Fuara gelenler, 8 yazarın resimlerini gösteren bir ekrana dokunarak robota, “kimin” imzasını atacağını işaretlediler. Bir de, kimin için “ne” yazmasını istediklerini... Robot, söyleneni yaptı. “Ben olsam, o yazarı değil, şu yazarı okurdum” demeden...
